nalayiq — f. və ə. layiq olmayan; ləyaqətsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
biədəblik — is. Ədəbsizlik, tərbiyəsizlik, yaramazlıq; ədəbsiz, nalayiq, qaba hərəkət, söz. Biədəblik etmək – ədəbsiz (nalayiq) hərəkət etmək, ya söz söyləmək. Bir biədəblik eyləmədik biz ki vaizə; Bizdən nə sadir oldu ki, dəydi damağına? S. Ə. Ş.. Elə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
föhş — is. <ər.> klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq. Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi. S. H.. Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərzə — <ər.> 1. is. Mənasız söz, boş söz, hədyan, söyüş. Bu hərzəvü hədyanlara kimlər qulaq asdı; Kim verdi bu axmaq sözə qiymət, uçitellər? M. Ə. S.. 2. sif. Mənasız, boş, cəfəng, nalayiq. Hərzə sözün mərəzi gələr. (Ata. sözü). Zeynal özünün və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
naqabil — sif. <fars. na. . . və ər. qabil> 1. Nalayiq, yersiz, münasibətsiz. Müdir cənablarına minnətdar olub, naqabil sözümdən üzr istəyirəm. M. C.. <Nənəqızın> dilinə naqabil kəlmə gəlməz, ağzından tikanlı söz çıxmazdı. Ə. Vəl.. // İs.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söyüş — is. Nalayiq, qaba, təhqirli söz(lər). Bu söz Qurban üçün söyüşdən də pis oldu. T. Ş. S.. Hacı Aslan söydükcə qızışır, qızışdıqca söyüşünü qəlizləşdirirdi. S. H.. Söyüş söymək – qaba, nalayiq, təhqiredici sözlər söyləmək. Nəzarətçi söyüş söydü və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəlpətərə — (Qazax, Şəmkir) pis, nalayiq. – Məcid qanajağlı oğlandı, o, ağzınnan xəlpətərə söz çıxartmaz (Qazax) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
iş — qızartmax: (Qax) nalayiq hərəkət etmək və ya danışmaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bədməst — f. 1) çox kefli, sərxoş; 2) sərxoşluqdan nalayiq hərəkətlər edən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti